Mijn lieve dochter Jolijn is 9 jaar en zit sinds een jaar op voetbal. Eindelijk een sport die ze leuk vindt. Ze lijkt denk ik wat dat betreft op mij….. 🙈 Er zijn weinig sporten die ik leuk vind. Door corona heeft ze nog nauwelijks wedstrijden gespeeld, maar de trainingen vindt ze leuk! Maar…toen verhuisde haar vader naar het noorden van het land en daar gaat ze 2x per maand een weekend naar toe.
Ik voelde direct een pijnlijk thema opkomen en werd er verdrietig van. Tja, want nu moest ze kiezen of ze op vrijdag naar haar vader gaat en dus 2x per maand een wedstrijd mist of dat ze zaterdag na de wedstrijd naar haar vader gaat. Ik was heel bang dat als zij wedstrijden zou missen dat ze zich regelmatig ellendig zou voelen op de training van maandag. Want stel ze winnen, dan gaan ze ook nog eens naar de Mac en dit hoort zij op maandag en ze realiseert zich dat zij dat gemist heeft. Of op woensdag wordt er al gepraat over de wedstrijd van zaterdag en er worden al flauwe grappen gemaakt over de tegenstander 😉. Ook dan kan zij zich buitengesloten voelen, omdat ze weet dat ze die zaterdag er niet bij is. Ik kreeg er buikpijn van.
Uiteindelijk heb ik toch besloten om haar zelf de keuze te laten maken. En dat was appeltje eitje, ze wilde naar haar vader. Nou, voor dat moment was het opgelost. Ook de voetbalclub reageerde ok op haar afwezigheid. Ik houd mijn hart wel vast, want toen waren er geen wedstrijden, dus geen probleem. Nu gaan de wedstrijden weer beginnen en gaat ze ervaren hoe het is om niet altijd mee te doen.
Bah, wat een rotsituatie 😕
Toen ik dit besprak met een moeder, vertelde ze mij dat ze zelf kind van gescheiden ouders is en dat ze zelf dit soort situaties herkent vanuit haar rol als kind. Ze zat op volleybal en na de wedstrijd gingen haar teamleden altijd nog kijken bij het eerste team. Zij stond dan altijd voor de keus of ze meeging of dat ze naar haar vader ging. Bij haar vader was ze maar weinig, dus ze koos voor hem. Zij voelde de loyaliteit naar haar vader.
Tja, dit is ook wat bij een scheiding hoort.
Wat zijn jouw ervaringen? En welke keus heb je gemaakt?
Lees ook mijn e-book Eerste hulp Bij je Stiefgezin.
Lieve groet,
Marieke
Hier hadden we vast gelegd in het ouderschapsplan dat de sporten/activiteiten van de kinderen hoe dan ook door zouden gaan. Toen hun vader verhuisde naar een plek vijf kwartier verder op kon gelukkig de scouting op vrijdagavond doorgaan. Zoon gaat nu ipv half zeven om negen uur die kant mee op. Dochter gaat niet meer op die zaterdag naar de zorgboerderij. Dat is van mijn huis een half uur en vanuit vader dus nog extra rijden. Tis jammer maar een afgewogen keuze. Gelukkig konden we verzetten
Hallo Annette,
Bedankt voor je reactie! Tja, het loopt soms toch weer anders dan bedacht. Dat vind ik ook een lastig ding. Fijn dat het bij jullie zo kon. Groet, Marieke
Hoi Marieke, ik snap dat voetbal/ sport en beweging belangrijk en leuk is voor je dochter! Het contact met vader is ook belangrijk en leuk en heel belangrijk voor haar ontwikkeling. Contactbreuk tussen vader en dochter lijkt me niet goed voor haar ontwikkeling. Kun je niet proberen om een andere sport op doordeweekse dagen te zoeken, zodat het contact vader dochter niet in het gedrang komt? Dat het voetballen niet kan, daar kan ze overheen komen.. Als je als kind 1 van je ouders niet meer kunt zien…de gevolgen hiervan zijn veel schadelijker. Nu laat je je kind kiezen tussen voetbal en vader. Uit loyaliteit zal kind voor vader kiezen en knel komen te zitten. Ik spreek uit eigen ervaring als kind.
Hallo Geetje,
Bedankt voor je reactie, fijn! Er zou zeker geen sprake zijn van contactbreuk, dat zou ik nooit willen. Ze zou dan van zaterdagmiddag tm zondagmiddag gaan. Maar gelukkig tot nu toe redden we ons er goed mee en speelt ze minder wedstrijden. De wedstrijden komen nu weer op gang, dus ben benieuwd! Heel mooi dat je vanuit je ervaring als kind reageert, bedankt daarvoor. Het klopt ook wat je zegt over loyaliteitsgevoelens. Hartelijke groet, Marieke