“Mark en ik zijn nu drie jaar samen, en ik hou enorm veel van hem en van zijn kinderen. Vanaf het begin heb ik geprobeerd om mijn rol als bonusmoeder goed op te pakken en een plek te vinden in hun leven, maar soms voelt het alsof ik er toch een beetje buitensta. Mark is een geweldige vader en ontzettend betrokken bij zijn kinderen, en dat waardeer ik ook echt in hem. Maar het lijkt wel alsof onze relatie daardoor soms op de achtergrond raakt. Er zijn momenten waarop ik me niet gehoord voel en het gevoel van eenheid mis, vooral omdat we zelf geen kind samen hebben.
Voor Mark is het ook niet makkelijk. Ik zie dat hij zich soms verscheurd voelt tussen de tijd en aandacht die hij zijn kinderen wil geven en het verlangen om samen met mij dingen te doen. Ik begrijp dat hij het moeilijk vindt, maar ik voel het ook. Het is alsof we steeds in een soort spagaat zitten en er samen moeilijk uitkomen. We houden van elkaar, dat is zeker, maar deze situatie maakt het lastig om de balans te vinden.”
Stiefouder zijn: De moeilijkheden van een onzichtbare rol
Het leven als bonusouder kan veel voldoening geven, maar vaak komen er ook uitdagingen bij kijken die minder zichtbaar zijn voor de buitenwereld. Eén van die struggles waar veel stiefouders mee te maken krijgen, is het ontbreken van een “gezamenlijk kind” met hun partner. Dit kan een diepe impact hebben op het gevoel van verbondenheid binnen het gezin.
De Onzichtbare Liefde
Een ander aspect dat moeilijk kan zijn, is dat het stiefouderschap vaak een onzichtbare vorm van ouderschap is. Er is minder erkenning en waardering voor de tijd en moeite die je als stiefouder investeert. In de maatschappij is er vaak een duidelijke status voor biologische ouders, maar voor stiefouders voelt die erkenning vaak minder aanwezig.
Rouw om het niet hebben van gezamenlijke kinderen
Het verlangen naar een kind met je partner kan sterk zijn, maar soms is dit om verschillende redenen niet mogelijk. Dat kan een gevoel van verlies of gemis oproepen. Voor sommigen voelt het als een “gemiste kans” om een gezamenlijke familie te creëren, wat verdrietig en eenzaam kan voelen.
Handvatten om hiermee om te gaan:
1. Plan bewuste momenten als partner
Het kan vanzelfsprekend lijken, maar bewust tijd vrijmaken om samen als stel door te brengen, is essentieel. Dit betekent meer dan een avondje tv kijken; het gaat om momenten waarin jullie samen écht contact maken. Plan bijvoorbeeld een vast wekelijks moment waarop jullie zonder kinderen de deur uitgaan of samen iets ondernemen wat jullie beide plezier geeft. Door deze momenten belangrijk te maken, voelen jullie je meer verbonden.
2. Maak gevoelens en verwachtingen bespreekbaar
De complexiteit van een stiefgezin kan soms emoties oproepen die moeilijk te uiten zijn. Neem de tijd om elkaar te vertellen wat jullie voelen zonder oordeel. Praat bijvoorbeeld over het gevoel van gemis dat kan ontstaan als je geen gezamenlijk kind hebt of de momenten waarop je je buitengesloten voelt. Door gevoelens te delen, ontstaat er begrip en kunnen jullie samen zoeken naar manieren om elkaar beter te ondersteunen.
3. Creëer gezamenlijke rituelen als nieuw gezin
Omdat jullie geen gezamenlijke kinderen hebben, kan het creëren van gezamenlijke rituelen helpen om eenheid te voelen. Denk bijvoorbeeld aan een vaste dag waarop jullie iets leuks doen met het hele gezin of een avondritueel met de kinderen. Deze kleine momenten van samen zijn kunnen helpen om als partners en als gezin meer verbonden te zijn.
Hoe zorgen jullie dat jullie verbinding houden met elkaar?
