Zoals jullie misschien weten ben ik lat-stiefmoeder. Gert en ik zien elkaar (bijna) elk weekend en de kinderen zien elkaar ongeveer 2x per maand. Ons proces van elkaar leren kennen gaat dus anders als dat je in dezelfde plaats woont en elkaar vaker kan zien. Dit is ook iets wat ik van te voren niet heb kunnen inschatten. Gelukkig lukt het mij wel aardig om dit proces zijn gang te laten gaan. We nemen de tijd laat maar zeggen. Toch was ik verbaasd over de gevoelens die ik ervoer toen Gert op pad ging met Jolijn (mijn dochter van 9 jaar). Een tijd geleden kwam midget golf ter sprake. Ik heb dit nog nooit gedaan, soms denk ik dat ik de enige ben 😀. We ontdekten dat je in Zwolle (waar Gert woont) glow in the dark midget golf kan doen. Nou je snapt het Jolijn was helemaal enthousiast en zo ontstond het idee dat ze dat wel een keer met Gert kon doen. Afgelopen zondag was het zover! Jolijn kwam eerder terug van haar vader en Sanne en Stijn (kinderen van Gert) waren er niet. Die twee hoefden we niet teleur te stellen, omdat ze niet mee mochten 😉.
En nu wat ik ervoer. Ik voelde dankbaarheid en ontroering. Voor Gert was het heel gewoon om dit te doen. Maar ik voelde heel veel dankbaarheid naar hem omdat hij dit deed. Het voelde wat overdreven 😊 dat ik dit voelde, maar dat slaat natuurlijk eigenlijk nergens op, dit was wat ik voelde. Ik vind het super lief van hem dat hij dit deed. Ik vind het fijn dat hij de moeite nam om tijd aan mijn dochter te besteden. Ik was ook ontroerd omdat ik wist dat Jolijn dit heel leuk zou vinden. Daarnaast denk ik dat ze onbewust ook wel zoekend is naar wat moet ik met die man 😊 en wat kan ik wel en niet van hem verwachten. Ik denk dat het haar goed deed om deze aandacht te krijgen.
Hoe is dit voor jullie? Hoe ervaren jullie dit? Of kiezen jullie heel bewust ervoor om iets met elkaars kinderen te doen
Lees ook mijn e-book Eerste hulp bij je Stiefgezin! Of volg mijn cursus Opvoeden in het stiefgezin
Lieve groet,
Marieke❤️
