Ik hoor het zo vaak, en ik heb het zelf ook gevoeld. Dat je wakker wordt met een knoop in je buik. Dat je al vóór het ontbijt bezig bent met kruimels, jassen, tassen, schermen, bedtijden en tandenborstels. Dat je de dag eindigt met een stem die net iets te streng klinkt. En dat je dan denkt: dit ben ik niet. Ik wil dit niet meer. Ik ben geen politieagent. Ik wil weer partner zijn. Bonusmoeder. Mens.
In samengestelde gezinnen sluipt de rol van huispolitie sneller binnen dan je lief is. Er zijn twee huizen met twee culturen. Er zijn verschillende regels, verschillende gewoontes, verschillende verwachtingen. De een laat los, de ander houdt vast. Jij kijkt rond en ziet overal losse eindjes. En omdat jij verantwoordelijkheid voelt, ga je ze knopen. Je corrigeert. Je herinnert. Je stuurt bij. Nog een keer. En nog een keer. En ergens onderweg raak jij jezelf kwijt.
Waarom je in die rol belandt
Omdat je zorg wilt dragen voor rust en structuur.
Omdat je wil dat het thuis fijn voelt voor iedereen.
Omdat je denkt dat het anders misgaat.
Omdat je partner moe is, schuld voelt of het anders doet dan jij.
Omdat de bonuskinderen je grenzen proberen, zoals kinderen dat nu eenmaal doen.
Onder die drang zit iets liefs en goeds. Je wil het goed doen. Alleen: de prijs is hoog. Je staat constant aan. Je wordt streng waar je zacht wil zijn. Je voelt je alleen in een systeem dat je samen zou moeten dragen.
Wat dit met jullie verbinding doet
Onuitgesproken ontstaat er een splitsing. Jij wordt de regel, je partner wordt de uitzondering. Jij wordt de rem, je partner het gas. De bonuskinderen voelen dat meteen. Bij de een is er ruimte, bij de ander is er correctie. En dáár precies groeit de spanning. Niet omdat jij fout doet. Maar omdat je het in je eentje draagt.
De omslag begint bij één eerlijke zin
Zeg hardop tegen jezelf: ik wil dit niet meer.
Die zin is geen vlucht. Het is leiderschap. Het is het begin van een andere dynamiek in je stiefgezin, waarin je niet langer brandjes blust maar samen het vuur regelt. En ja, dat vraagt moed. Moed om stil te staan. Moed om te voelen wat je echt nodig hebt. Moed om het gesprek met je partner aan te gaan.
Het gesprek met je partner
Kies een rustig moment. Geen verwijten. Geen lijst met incidenten. Begin bij jezelf.
Ik merk dat ik vaak in de corrigeerstand schiet en dat ik daar leeg van word. Ik wil niet de politieagent van ons huishouden zijn. Ik verlang naar meer lichtheid en naar een gezamenlijke lijn in ons stiefgezin. Kunnen we samen kijken welke regels voor ons echt belangrijk zijn en wie wat oppakt, zodat het niet op één persoon komt?
Laat stilte vallen. Luister. Sta toe dat het even schuurt. Dit gaat niet over gelijk krijgen. Dit gaat over samen verantwoordelijkheid nemen.
Wat laat je los en waar grijp je in
Stel jezelf de vraag die ik mijn klanten vaak meegeef. Hebben ze hier over vijf jaar nog last van.
Eén keer een rommelige kamer. Loslaten.
Een vakantie met veel schermtijd. Loslaten.
Snoep op zaterdag. Loslaten.
Structureel geen tandenpoetsen. Ingrijpen.
Steeds later naar bed zonder ritme. Ingrijpen.
Huiswerk dat consequent blijft liggen. Ingrijpen.
Altijd iemand die alles regelt terwijl het kind niets hoeft. Ingrijpen.
Door dit onderscheid te maken, ontlast je jezelf en focus je op wat echt bijdraagt aan de toekomst van je bonuskind.
Verdeel het werk eerlijk
Spreek samen drie dingen af die voor jullie kern zijn. Bijvoorbeeld slapen, school en respectvol taalgebruik. Maak ze concreet. Wie kondigt aan. Wie bewaakt. Wat gebeurt er als de afspraak niet wordt nagekomen. Kort en duidelijk. Niet dreigen maar doen wat je zegt. En verdeel de taken. Jij bent niet het systeem. Jullie zijn samen het systeem.
Laat (bonus)kinderen verantwoordelijkheid voelen
Niet uitleggen tot je hees bent. Laat ervaren. Een bonuskind dat zijn tas steeds vergeet, pakt die een week lang zelf in met een checklist op de koelkast. Een tiener die gamet tot diep in de nacht, levert de controller om tien uur in. Rustige regels, consequent toegepast, werken beter dan honderd correcties per dag.
Herstel je relatie met jezelf
Je bent niet je controle. Je bent niet je lijstjes. Je bent niet je strengste toon. Je bent iemand die verlangt naar lichtheid, liefde en verbinding. Neem iets terug wat van jou is. Een wandeling na het eten. Een boek in de stoel terwijl anderen de keuken doen. Vijf minuten ademen in de badkamer. Wanneer jij incheckt bij jezelf, daalt de druk in huis.
En als het toch weer misgaat
Het gaat niet perfect zijn. Je zult je nog eens horen roepen. Je zult je nog eens alleen voelen. Dat is geen bewijs dat je gefaald hebt. Dat is een signaal. Sta even stil en begin opnieuw. Vandaag weer. Vanavond weer. Morgen weer. Kleine keuzes, consequent herhaald, veranderen de route van een gezin.
Een laatste vraag aan jou
Waar ben jij de politieagent geworden terwijl je eigenlijk partner wil zijn. Welke kleine keuze kun je vandaag maken om het samen te dragen. En welke strijd in het stiefgezin mag vanaf nu niet meer de jouwe zijn.
Wil je hier hulp bij. Merk je dat jij en je partner steeds in dezelfde dynamiek belanden. Ik denk graag met je mee hoe je de regie terugpakt zonder harder te duwen. Stuur me een bericht via de WhatsApp button op mijn website. We denken graag mee!
Marieke
Stiefexpert
