Sandra is moeder van twee meiden (12 en 10 jaar) en bonusmoeder van een jongen en een meisje (15 en 13 jaar).
Ze was moe.
Moe van het steeds maar weer aanhaken. Moe van het corrigeren, van het zoeken naar oplossingen, van het zich ergeren aan dingen die eigenlijk niet groot genoeg waren om er zo overspannen van te raken. Maar toch: ze kon het niet níet doen.
“Ik weet dat ik het los moet laten,” zei ze tegen me. “Maar het lukt me gewoon niet. En ondertussen maakt het me gek. Elke keer die frustratie als de kinderen hun spullen weer laten slingeren. Als ze mij negeren. Elke keer de irritatie als mijn partner zijn afspraken niet nakomt richting zijn ex. Ik voel me voortdurend gespannen, alsof ik alles bij elkaar moet houden. En dat hou ik niet meer vol.”
Dit hoor ik zo vaak. Het verlangen om te kunnen zeggen: ik laat het los. Het diepe verlangen om niet meer vast te zitten in de strijd tegen alles wat je niet kunt veranderen.
Waarom loslaten in een stiefgezin zo moeilijk is
In een samengesteld gezin zijn er eindeloos veel triggers: opvoedverschillen, loyaliteiten, ex-partners, kinderen die grenzen testen. Vanuit je eigen normen en waarden wil je dat dingen op een bepaalde manier gaan. Je denkt: maar dit is toch logisch, dit is toch hoe het hoort? En precies daar wringt het.
Want wat jij logisch vindt, hoeft voor je partner, de kinderen of de ex helemaal niet logisch te zijn. En omdat je het gevoel hebt dat je invloed zou moeten hebben, blijf je trekken, duwen, corrigeren. Het gevolg? Stress. Ruzies. Afstand en eindeloos gepieker.
De kracht van loslaten in het stiefgezin
Loslaten betekent niet dat je alles maar goedkeurt of dat je geen grenzen meer hebt. Loslaten betekent dat je erkent: hier heb ik geen invloed op. Je hoeft je er niet door te laten leiden.
De vrouw waar ik dit verhaal mee begon, oefende hiermee. Ze besloot:
-
Ik reageer niet meer op elk dingetje wat ik zie of gemiste afspraak.
-
Ik geef mijn grenzen duidelijk aan waar het voor mij écht belangrijk is.
-
De rest laat ik los.
Het was geen knop die ze zomaar omzette. Het was een proces, met vallen en opstaan. Maar na een paar weken merkte ze dat de spanning in huis afnam. Haar partner voelde zich minder aangevallen. De kinderen ervoeren meer ontspanning. En zijzelf, ze ademde weer. En het wonderlijke (nou, ja eigenlijk heel logisch) de hele dynamiek veranderde
Wat er gebeurt als je loslaat
Als je stopt met vechten tegen wat je niet kunt veranderen, ontstaat er ruimte. Ruimte om te genieten van wat er wél is. Ruimte voor verbinding. Voor humor. Voor luchtigheid.
En misschien wel het belangrijkste: door los te laten, geef je anderen de kans om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Kinderen om te leren. Je partner om zijn of haar eigen fouten te maken. Jij hoeft het niet allemaal te dragen.
👉 En nu een vraag aan jou: wat zou jij willen loslaten?
Laat het ons weten via de what’s app button, vinden we fijn! Iets heel anders delen, voorleggen of vragen mag zeker ook
