Ze zaten samen op de bank na een weekend vol heen-en-weer geregel. Zijn kinderen waren net terug naar hun moeder. Haar dochter lag al te slapen boven. De woonkamer voelde leeg, maar hun hoofden waren vol.
Hij voelde zich schuldig dat hij niet meer tijd alleen met haar had gehad.
Zij voelde zich buitengesloten toen hij zoveel aandacht gaf aan zijn kinderen.
Ze zwegen. Niet uit onwil, maar omdat het moeilijk was om woorden te geven aan wat er onderhuids speelde.
Dit is geen groot drama.
Dit is het dagelijks leven van veel stiefgezinnen.
De onzichtbare last van een samengesteld gezin
In een samengesteld gezin lopen relaties dwars door elkaar: partner, ouder, stiefouder, ex-partner, kinderen, schoonfamilie. Elk van deze verbindingen heeft zijn eigen loyaliteit en geschiedenis. De rollen en verwachtingen botsen soms – vaak subtiel, maar voelbaar:
-
Een verjaardag waar je niet helemaal bij hoort.
-
Een vakantiedag die anders loopt omdat er afspraken met de ex spelen.
-
Een loyaliteitsconflict van een kind dat zich verscheurd voelt tussen ouders.
Het gaat zelden om één grote crisis. De uitdaging zit in de constante schakels: het heen-en-weer van kinderen, de verschillende opvoedstijlen, de onzichtbare invloed van ex-partners.
Systeemdenkers zeggen: een samengesteld gezin is een complex netwerk. Elke verandering in de ene hoek van het systeem heeft effect op alle andere plekken. Als partners elkaar niet blijven vinden, kan dat leiden tot emotionele afstand en uiteindelijk tot een tweede scheiding,= iets wat we natuurlijk willen voorkomen.
De kracht van elkaar blijven vinden
Het stel van de bank begon er iets aan te doen toen ze besloten één vraag elke week aan elkaar te stellen:
“Waar heb jij me deze week gemist?”
Soms kwam er een klein antwoord:
“Toen je zo druk was met het huiswerk van je dochter.”
Soms een groot:
“Toen ik me buitengesloten voelde tijdens dat etentje.”
Het werd geen lijst van verwijten, maar een manier om elkaar terug te roepen.
Ze creëerden een ritueel van verbinding.
Het effect? Ze voelden zich niet meer alleen in het samengestelde gezin.
Het werd niet meer zijn last of haar last, maar hun gezamenlijke weg.
En die gezamenlijke weg maakte hen sterker ook voor de kinderen. Want kinderen voelen haarfijn aan hoe stevig de relatie van hun ouder is. Een sterke basis tussen partners geeft hen rust en veiligheid.
Drie inzichten die helpen
1. Erken de complexiteit
Een samengesteld gezin is geen kopie van een kerngezin. Er is loyaliteit naar meerdere huizen, meerdere ouders, soms zelfs meerdere opvoedregels. Door dit te accepteren, haal je druk weg. Je hoeft niet te streven naar perfectie of harmonie op elk moment mildheid en geduld zijn vaak betere bondgenoten.
2. Blijf partners, niet alleen ouders
Het is verleidelijk om vooral te focussen op de kinderen, hun huiswerk, hun emoties en hun loyaliteitsconflicten. Maar jullie relatie is de fundering van het gezin. Zoek rituelen die alleen van jullie zijn: een avondwandeling, een vast gesprek, een klein gebaar. Het hoeven geen grote dingen te zijn het gaat om het signaal: “Wij horen bij elkaar.” En “ik zie je”.
3. Durf om hulp te vragen
Soms is het te veel om alles zelf uit te zoeken. Praat met vrienden die je begrijpen, of zoek een professional die jullie helpt om patronen te doorbreken. Je hoeft niet te wachten tot het misgaat. Hulp vragen is geen teken van zwakte, maar van wijsheid en verantwoordelijkheid nemen voor jullie stiefgezin.
In een samengesteld gezin voel je je soms een buitenstaander in je eigen huis. Maar elke keer dat je elkaar opnieuw vindt, maak je de basis tien keer sterker.
Blijf elkaar vragen: “Waar heb jij me gemist?”
Blijf nieuwsgierig naar de wereld van de ander.
Blijf partners juist temidden van alle complexiteit.
Loop je zelf vast in de dynamiek van je samengestelde gezin?
Stuur me een berichtje via de WhatsApp-button op mijn website. Ik denk graag even met je mee welke stap jullie nu kunnen zetten om elkaar weer te vinden, zodat de basis tussen jullie stevig blijft.
