Wat je niet wist voordat je in een samengesteld gezin stapte… En waarom het allemaal niet zo werkt als een kerngezin
Stel je voor: je hebt je leven opgebouwd, misschien had je een ideaalbeeld van hoe een gezin eruit zou moeten zien. Je zag je kinderen opgroeien in een hecht gezin, met de nodige rituelen, feestdagen en gezinsuitjes. Dan komt je grote liefde en….. het samengestelde gezin. Het klinkt mooi, toch? Maar de werkelijkheid is vaak anders dan je dacht. Hoe vaak heb je niet gedacht: “Waarom kan het niet gewoon zoals in een kerngezin?” Maar wat als ik je vertel dat juist die gedachte de oorzaak is van veel van de worstelingen die samengestelde gezinnen meemaken?
De vergissing van het vergelijken
Wat ik vaak hoor in gesprekken met stiefouders is de vergelijking met een ‘kerngezin’. Die wens om alles te laten lijken op het gezinsmodel dat we kennen uit boeken, films of misschien wel uit onze eigen jeugd. Maar hier is de eerste valkuil: het idee dat je je gezin in een bepaald sjabloon moet passen. Dit leidt tot een hoop onrealistische verwachtingen, waardoor de druk op het samengestelde gezin alleen maar toeneemt.
“Waarom voelen mijn kinderen zich niet welkom bij hun stiefmoeder?” “Waarom is er zoveel onrust, ook al doen we ons best?” Het antwoord ligt in de dynamiek van het samengestelde gezin. Je hebt te maken met verschillende histories, verschillende waarden, verschillende opvoedstijlen en gevoelens van loyaliteit die sterk kunnen spelen bij de (bonus)kinderen. Dit alles maakt het onmogelijk om het eenvoudigweg te vergelijken met het beeld van het ideale kerngezin.
Waarom we het vergelijken: Het verlangen naar stabiliteit
Veel mensen vergelijken een samengesteld gezin met een kerngezin omdat ze verlangen naar stabiliteit. Het idee van een kerngezin lijkt zo solide: ouders, kinderen, een vertrouwde rolverdeling. Er is comfort in de gedachte van “de norm”. Maar dit verlangen naar het ideale gezinsmodel kan ons in de weg zitten, omdat we onbewust verlangen naar iets wat helemaal niet zo makkelijk te realiseren is. Er wordt niet voor niks veel gescheiden…..
Wat veel mensen zich niet realiseren, is dat de uitdaging van een samengesteld gezin niet ligt in het niet hebben van het ‘perfecte plaatje’, maar in het omgaan met de complexiteit van de situatie. Dit vraagt om een heel andere benadering. Het vraagt om geduld, flexibiliteit, en de bereidheid om een eigen weg te vinden, los van de normen die we voor ogen hadden.
De echte oorzaak van de pijnpunten in een samengesteld gezin
Waarom werkt het dan niet? Het komt vaak neer op de verwachtingen die we hebben. We verwachten instant harmonie, we verwachten dat bonuskinderen zich direct aanpassen, dat relatie met de bonusvader of bonusmoeder of bonusoma meteen als ‘familie’ aanvoelen. De realiteit is echter heel anders. Wat we vaak niet begrijpen, is dat samengestelde gezinnen tijd nodig hebben om te ontwikkelen. Het vergt veel meer dan simpelweg “samenwonen” of “allemaal onder één dak”. Het vraagt om tijd voor de relaties om op hun eigen manier tot ontwikkeling te komen.
Daarnaast speelt het systeem van loyaliteit een grote rol. Kinderen voelen zich vaak verscheurd tussen hun biologische ouders en hun bonusouders. Ze hebben hun eigen manier van omgaan met deze nieuwe dynamiek, en die is lang niet altijd meteen harmonisch. Het idee dat alles op dezelfde manier moet werken als in een kerngezin zorgt voor frustratie en gevoel van falen als het niet lukt.
Wat als we de vergelijking achter ons laten?
De sleutel tot geluk in een samengesteld gezin ligt niet in het nastreven van dat ideaalbeeld van het kerngezin. Het ligt in het accepteren van de unieke dynamiek die elk samengesteld gezin met zich meebrengt. Wat als we stoppen met de vergelijking en gewoon erkennen dat we met iets anders bezig zijn? Wat als we ons richten op wat er wel is in plaats van wat er mist?
Als je bereid bent om je verwachtingen bij te stellen, de ruimte te geven aan ieder gezinslid om zich op hun eigen tempo aan te passen, en de andere gezinsleden met meer compassie en geduld tegemoet te treden, dan komt er ruimte voor echte verbinding. Dan kun je het geluk vinden, niet door het streven naar een “perfect gezin”, maar door het omarmen van het samengestelde gezin zoals het is.
Samengevat: Vergelijk je samengestelde gezin niet met een kerngezin.
Het samengestelde gezin is geen afgeleide van het kerngezin, en dat is oké. Stop met vergelijken. Laat los dat ideale plaatje en kijk naar de kansen die je hebt. Het is geen gemakkelijke reis, maar als je bereid bent om de verwachtingen los te laten, kan het wel een mooie zijn.
Wil je meer weten over hoe je jouw samengestelde gezin beter kunt begrijpen en kan laten werken? Heb je vragen over hoe je de vergelijking met een kerngezin kunt loslaten? Stuur me een bericht via de WhatsApp-button hieronder en we helpen je verder!
