Het was dinsdagochtend. Ik werd wakker met een lichte zeur in mijn onderrug. Niks aan de hand, dacht ik. Waarschijnlijk verkeerd gelegen. Tot de eerste hoestbui kwam. Ik hoest al jaren, elke dag, soms hard en lang. En precies daar, midden in zo’n bui, schoot het erin. Ik was alleen thuis. Op één meter afstand lag de pijnstilling. Eén meter. Te ver.
Ik zat stil en luisterde naar mijn eigen adem. Mijn telefoon binnen handbereik. Buurman Tom nam meteen op en stond even later in mijn woonkamer. Ik moest hem toelaten tot mijn roze toilettasje (normaal verboden voor mannen), hij bracht water, een paracetamol (2x), een grap die de spanning brak. Soms is redding een voetstap in de gang en een glas water op tafel.
Ik ben alleenstaande moeder sinds de vader van Jolijn overleed. Daarvoor waren we al gescheiden. Ik leef in een LAT-relatie. Veel liefde, twee huizen. Op dagen als deze voel ik scherp hoe het is om alleen te dragen en tegelijk te durven leunen. Ik coach ouders hierop, en toch is dit de oefening van mijn eigen leven. Niet stoer doen. Waarheid zeggen. Hulp vragen!
Wat ik doe als het leven even anders loopt
-
Ik maak de dag kleiner
Geen heldendaden. Drie dingen die echt moeten. De rest mag wachten. -
Ik laat me helpen
De buurman. De app naar mijn partner. Geen excuses, gewoon het verzoek. (ja, dat kost moeite) -
Ik geef woorden aan wat waar is
Mijn rug doet pijn. Ik ben moe. Ik mis samen ouder zijn. En ik ben trots dat ik het niet alleen probeer te dragen. -
Ik kies één microstap
Warme kruik klaarleggen. Boodschappen laten bezorgen. Tien minuten rekken. Kleine stapjes
LAT in de praktijk
Een LAT-relatie is vrijheid en vindingrijkheid. Het is ook leren zeggen wat ik nodig heb als ik bij hem ben én als ik alleen ben. Ik vraag om kleine dingen die groot voelen.
De rouw die opeens om de hoek komt
Rouw is geen taak. Het is een beweging. Op de bank met pijn voel ik zowel verlies als liefde. Ik oefen wat ik mijn klanten leer. Waarnemen zonder oordeel. Gevoel erkennen. Behoefte helder maken. Een concreet verzoek doen. Niet omdat het mooi klinkt, maar omdat het werkt. ECHT!
Waarom ik dit deel
Omdat sterk zijn niet betekent dat je niemand nodig hebt. Omdat alleenstaand ouderschap, rouw en een samengesteld leven samen soms zwaar zijn. En omdat er manieren zijn om het lichter te maken, ook als het in je rug schiet en je alleen bent en de pijnstilling net één meter te ver weg is
Wil je dit niet alleen doen In mijn traject haal je in 12 weken de ruis uit je huis. Minder escalaties, kortere discussies en een vaste teamtaal die jullie direct toepassen. Stel je vraag via de WhatsApp-button, als je wil dat we meedenken
Marieke
Stiefexpert
