Adem. Jij bent niet gek, dit is een voorspelbare reflex op onvoorspelbaarheid. Als jij elke week moet raden wat “goed” is voor hem, de bonuskinderen én de ex, dan gaat je brein scannen en ga jij jezelf bijschaven tot je jezelf niet meer hoort en niet meer weet wie je bent. Vandaag draaien we het om: jij wordt weer de constante, warm, duidelijk, en niet meer op eieren.
Er is namelijk niets zo aantrekkelijk als iemand die zichzelf is. Daar werd je partner verliefd op. Toch merk je als bonusmoeder of bonusvader hoe verleidelijk het is om jezelf klein te maken. Niet omdat je dat wilt, maar omdat de relatie met de biologische moeder/vader in beweging is. De ene maand is het luchtig en hartelijk, de volgende voelt het stroef. Soms blijft het lang een zes. Dan plots een negen. Daarna een drie. Je past je aan om gedoe te voorkomen. Ondertussen raak je verder van jezelf af.
Dat is de paradox. Volledig jezelf zijn is het meest zuiver en krachtig. Het beschermt jouw eigenwaarde, het geeft (bonus)kinderen voorspelbaarheid en het bevestigt de partnerrelatie. Tegelijk kan het spannend zijn, omdat zij daar iets van kan vinden en dit via de bonuskinderen kan laten voelen. Hoe blijf je trouw aan jezelf zonder de kinderen in de storm te zetten en zonder olie op het vuur te gooien
De kern
Jezelf zijn is geen volume op tien zetten. Het is kieskeurig en consistent zijn in wie jij bent en hoe jij handelt. Warm waar het kan. Duidelijk waar het moet. Niet meebewegen met grillen, wel meebewegen met wat goed is voor het geheel.
Een herkenbaar voorbeeld uit mijn praktijk
Situatie
Sanne is bonusmoeder van drie kinderen. Zij is warm, recht door zee en houdt van duidelijkheid. Maandenlang is het contact met de moeder prima. Dan komt er een periode met onderhuidse steken bij de overdracht. Sanne trekt zich terug. Ze gaat stiller praten, lacht wat meer weg en laat haar eigen ideeën over bedtijd en schermtijd los om de boel niet op scherp te zetten. In huis merkt zij dat ze korter lontje heeft. De kinderen testen grenzen. Haar partner raakt vermoeid.
Keerpunt
In de begeleiding kozen voor trouw aan zichzelf, met bescherming van de bonuskinderen. Niet harder, wel helderder. Sanne sprak met haar partner drie dingen af. Eén vaste plek voor lastige thema’s, nooit meer aan tafel. Eén set zinnen voor overdracht en appjes. Eén eigen ritueel met de bonuskinderen dat bij haar past en altijd doorgaat, ook als het elders onrustig is
Resultaat in vier weken
Minder piekeren in de avond. Minder incidenten rond bedtijd. De overdrachtsprikkels (lees, genegeerd worden door moeder) deden haar lijf nog steeds wat, maar korter. De bonuskinderen voelden rust en voorspelbaarheid. De moeder testte een paar keer, maar vond geen ingang meer in het huis zelf. Sanne bleef zichzelf zonder concessies
Wat je níet meer doet
-
Je grenzen alleen uitstellen om de vrede te bewaren. Vreedzaam uitstellen is prima als je daarna alsnog kiest. Eindeloos uitstellen maakt jou onduidelijk en dat voelen kinderen als een slappe bodem.
-
Jezelf beoordelen met de ogen van de ander. Zij hoeft jouw smaak, toon of ritueel niet mooi te vinden. De vraag is of het klopt bij wie jij bent en of het de bonuskinderen helpt.
-
Discussies aangaan aan de deur of aan tafel. Dat is een plekfout. Plekfouten verhogen spanning en geven de verkeerde mensen invloed.
Wat bonuskinderen hiervan merken
Kinderen hoeven niet te kiezen wie gelijk heeft. Zij ervaren dat jij voorspelbaar bent en dat hun thuis het thuis blijft. Ze voelen dat jij geen strijd zoekt, maar wel staat. Dat is veilig. Zelfs als ze het niet direct laten zien.
Samengevat
Altijd jezelf blijven is geen risico voor de bonuskinderen als je de juiste plekken bewaakt en je taal kort en duidelijk houdt. Het is juist houvast. Je partner krijgt de persoon terug op wie hij verliefd werd. Jij voelt je weer jezelf. De moeder kan daar iets van vinden, maar vindt minder houvast om via jouw huis invloed uit te oefenen en onder jouw huid te kruipen.
Wil je dat ik meedenk?
Stel je vraag via de WhatsApp button op mijn site.
Marieke
Stiefexpert
